Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Ο Μότζαρτ μάγειρας.

@ Μελετώ αρκετά συχνά διαδικτυακούς χώρους που με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουν ως αντικείμενο την προσπάθεια γιά παραγωγή καλλιτεχνικής φωτογραφίας και μάλιστα από μιά εξαιρετικά ευρεία βάση επίδοξων δημιουργών, τόσο ευρεία θα έλεγα όσο ευρεία είναι πλέον και αυτή των κατόχων σύγχρονων φωτογραφικών μηχανών.

Κάτι τέτοιο θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω με εξαιρετικά θετική ματιά αν καταφύγω σε ...φιλολαϊκές και σχεδόν ηδονικά απλουστευτικές θεωρήσεις του τύπου "ιδού και ορίστε, τώρα που όλοι μας (πιά) μπορούμε να αποκτήσουμε μιά φωτογραφική μηχανή, έχουμε την δυνατότητα (να προσπαθήσουμε έστω) να γίνουμε καλλιτέχνες φωτογράφοι". 

Μιά τέτοια όμως συλλογιστική εμπλέκει άμεσα την δυνατότητα κτήσης ενός καταναλωτικού αγαθού με την διάνοιξη της πελώριας πόρτας που οδηγεί (έστω και δυνάμει) στον καλλιτεχνικό παράδεισο. Κάπου εκεί όμως κάτι δεν μου κάθεται καλά, αφού η ίδια σκέψη λογικά έπρεπε να φέρει την φωτογραφία προς το τέλος μιάς μεγάλης λίστας καλλιτεχνικών ενασχολήσεων,  με το σύνολο των άλλων Τεχνών να βρίσκεται πάνω από αυτήν. Διότι ναι μεν ένας καλός φωτογραφικός εξοπλισμός σήμερα πλέον είναι αρκετά προσιτός, δεν παύει όμως να παραμένει πολύ πιό ακριβός από ένα κομμάτι μάρμαρο με το οποίο θα αναζητούσα τις δυνατότητές μου στην γλυπτική ή και ένα κομμάτι χαρτί που θα με βοηθούσε να αναμετρηθώ με τους άλλους ποιητές. Παρόλα αυτά ούτε η γλυπτική ούτε η ποίηση ούτε και κάποια άλλη τέχνη γνωρίζει το boom που γνωρίζει η φωτογραφία. 

Δεν θα επαναλάβω τα χιλιοειπωμένα περί της ευκολίας του μέσου κλπ, διότι πολύ απλά δεν με ενδιαφέρει καθόλου στην συγκεκριμένη περίπτωση να ψυχαναλύσω τις μάζες. Εκείνο όμως που με προβληματίζει είναι, το ότι αυτή η διαρροϊκού τύπου φωτογραφική παραγωγή, έχει αρχίσει να δημιουργεί νέες σταθερές οι οποίες όμως δεν αποβλέπουν στην ίδια την Φωτογραφία ως Τέχνη αλλά στην όποιου τύπου εξυπηρέτηση ενός απροσδιόριστου ..."λαϊκού αισθήματος". Ίσως να ακούγεται σκληρό αλλά η πρώτη φράση που μου έρχεται στο νού είναι από ένα απόσπασμα από το κατά Ματθαίον, "τα άγια τοις κυσί". 

Απέχω πολύ από το να θεωρώ πως η Τέχνη είναι γιά τους ολίγους και γιά να είμαι και ακριβέστερος, πιστεύω και το ακριβώς αντίθετο πως δηλαδή η Τέχνη (οφείλει να) είναι μιά καθημερινή υπόθεση γιά όλους. Αυτό όμως δεν τοποθετεί με κάποιο ...στανικό τρόπο αυτούς τους "όλους" σώνει και καλά στην θέση του δημιουργού της Τέχνης αλλά πρωτίστως στους διαλεγόμενους με αυτήν. Καί αν η ενασχόληση του Μότζαρτ με την μαγειρική και όχι με την μουσική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως βαρύ μοιραίο ατόπημα, η ενασχόληση μιάς πνευματικά πλήρως ανερμάτιστης μάζας με την Τέχνη από την θέση του δημιουργού, νομίζω πως άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως βαρύτατο ιστορικό έγκλημα και μάλιστα από την στιγμή που αυτό, με τον λαϊκισμό που αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει ως εργαλείο η παγκόσμια διάθεση γιά μπίζνα και πάντα με την μακρά χείρα του διαδικτύου, αφαιρεί από κάθε Τέχνη την ουσιαστική κυριαρχία της αλλά και αυτονομία της, δίνοντάς μας άνετα το δικαίωμα να παραφράσουμε το γνωστό και εξ ίσου λαϊκίστικο σύνθημα "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" στο "Τέχνη είναι το δίκιο του πελάτη".

Δεν έχω την αφέλεια πρώην υπουργού Δημόσιας Τάξης που ...(παρα)καλούσε τους τρομοκράτες "αν είναι άντρες να δείξουν τα πρόσωπά τους" (sic) ώστε να ..."καλέσω" και γω τους χιλιάδες επίδοξους καλλιτέχνες φωτογράφους να καταθέσουν τις εξίσου φονικές φωτογραφικές τους μηχανές αν και νομίζω ότι αυτό θα ήταν η καλύτερη υπηρεσία που θα μπορούσαν να προσφέρουν στην Τέχνη που διακηρύσσουν πως θέλουν να υπηρετήσουν. 

Ούτε και πιστεύω πως ένα κείμενο σαν και τούτο θα μπορούσε τάχα να αναγκάσει χιλιάδες κούφιους και ατάλαντους οπλοφορούντες με φωτογραφική μηχανή να αναλογιστούν πόσο κακό τελικά μπορεί να κάνει αυτή η απίστευτη υπερπαραγωγή του φωτογραφικού τίποτα στην ίδια την Τέχνη της Φωτογραφίας αφού κανένα κοινωνικό σώμα δεν είναι δυνατόν να αναπτύξει τόσα αισθητικά αλλά και λογικά αντισώματα προκειμένουν να αντισταθεί σε ένα τέτοιο overdose "καλλιτεχνικών" ανθυποπροϊόντων. Και εκεί ακριβώς είναι που βρίσκει χώρο η παγκόσμια μπίζνα και γνωρίζοντας καλά πως είναι πολύ πιό έξυπνο να φτιάχνεις παπούτσια στο μέγεθος του κάθε ποδιού από το να προσαρμόσεις το κάθε πόδι σε ένα συγκεριμένο νούμερο, υποδυόμενη τον πονετικό μπαμπάκα επαναπροσδιορίζει τους όρους του παιχνιδιού, ικανοποιώντας έτσι κάθε "γούστο".

Δεν μπορεί να ακυρώσει κανείς την συμβολή του διαδικτύου και στην διάδοση της καλλιτεχνικής φωτογραφίας αλλά δεδομένου ότι το ίδιο δίκτυο έχει συμβάλλει άλλο τόσο (και περισσότερο) και στην διάδοση της πορνογραφίας ή του κοινού εγκλήματος, αδυνατώ λογικώς να του εκχωρήσω δικαιοδοσίες οποιουδήποτε τύπου επαναπροσδιορισμού κανόνων αφήνοντας αυτό το σοβαρότατο ιστορικά έργο στους μύστες της κάθε Τέχνης και όχι στους κάθε λογής ευκαιριακούς κωμικούς αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνους τελικά σαλτιμπάγκους.

10 σχόλια:

  1. πολυ καλο λυκε.
    αλλα η δικια μου απορια ειναι πως ξεχωριζεις τους μυστες της καθε τεχνης. γιατι εκει κι αν υπαρχουν κατι σαλτιμπάγκοι.

    θα ελεγα οτι ειναι πιο ευκολο να βγαζεις καλες φωτογραφιες παρα να κρινεις φωτογραφιες.

    ολοι ξερουμε το επιπεδο μας και μπορουμε να ξεχωριζουμε το παρακατω.
    αλλα το παραπανω?
    δυσκολα βρισκεις κριτικους-σχολιαστες που μπορουν να αφησουν την δικια τους λογικη-το προσωπικο τους συμφερον στην ακρη, ωστε να απολαυσουν και κατ επεκταση να παραδεχτουν τις ''παραπερα'' απο αυτους, φωτογραφιες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Mήτσο κατ' αρχάς ο προβληματισμός σου είναι σωστός και άρα και η απορία σου απολύτως εύστοχη αλλά και εύλογη.

    Πρέπει λοιπόν να σου διευκρινίσω πως το παραπάνω κείμενο γράφτηκε με αφορμή (με αφορμή-όχι με αιτία) το παρακάτω νήμα του Dpgr, το οποίο θα μπορούσε αφ' ενός μεν να πάρει το πρώτο βραβείο γελοιότητος και αφ΄ετέρου να αποτελέσει και σημείο αναφοράς γιά τον απόλυτο ευτελισμό στον οποίο έχει περιέλθει το συγκεκριμένο site. Αλλά όπως προανέφερα, αυτό ήταν απλώς η αφορμή.

    Νομίζω λοιπόν πως πλέον ο σαλτιμπαγκισμός δεν είναι και τόσο «αόρατος», απλώς ίσως επειδή είναι εξαιρετικά διαδεδομένος, μας ενοχλεί όλο και λιγότερο. (κατά την γνωστή ρήση για την εικόνα του τέρατος).

    Το περί ού ο λόγος νήμα του Dpgr, είναι το ακόλουθο :
    http://www.dpgr.gr/forum/index.php?topic=43713.msg657578;topicseen#msg657578

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δεν ενοχλουν αυτοι λυκε (στο συγκεκριμενο σαιτ).
    αυτοι χρειαζονται για να φαινονται καποιοι.
    γιατι λοιπον να σβηστει?
    ενοχλει ο δημιουργικος και ειλικρινης αντιλογος.
    που εκει δεν πρεπει να φανερωνονται καποιοι :-)

    και κατι αλλο. οταν εισαι απειρος δικαιολογειται λιγος χρονος ωστε να διορθωσεις πραγματα ωστε να πας μπροστα. οταν ομως, μετα απο πολυ χρονο πας πισω ποιοτικα, κατι ολοφανερο τρεχει..
    http://www.youtube.com/watch?v=3_iQZiVD_zA
    και το money μπορει να εχει και την σημασια της αναγνωρισιμοτητας σε τετοιους χωρους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κατά καιρούς έχω γράψει διάφορες ψύχραιμες (νομίζω) απόψεις στο φόρουμ, για την πορεία ενός site με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα.

    Θεωρώ (ακόμα!) ότι το dpgr είναι από τα καλύτερα εξειδικευμένα ελληνικά site. Θα έπρεπε όμως να είναι αυστηρά κατηγοριοποιημένο.
    - Φωτογραφία (με υποκατηγορίες)
    - Φωτογραφικές μηχανές
    - Τεχνολογία (εστιασμένη στους υπολογιστές)
    Και πάνω απ’ όλα, αυστηρό moderation από εξειδικευμένους στον κάθε τομέα.

    Οι αποτυχημένες λογικές που επικράτησαν κατά καιρούς του στυλ “γραμμή στην καλλιτεχικοποίηση” το οδήγησαν στη σημερινή κατάντια.

    Προσωπικά δεν έχω τίποτα με τους μακροζουζουνάκηδες, ούτε με τους τηλεφακάκηδες, ούτε με τους τοπιολάγνους. Μπορώ να πω ότι δεν έχω τίποτα ούτε με τους γκατζετάκηδες, που βλέπουν τη φωτογραφία σαν απόκτηση ενός ακόμα gadget – φωτογραφικής μηχανής.
    (απλώς αναρωτιέμαι που βρίσκουν αυτόν τον καιρό τα λεφτά ….)

    Οπότε δεν μπορείς να απαιτείς από 50000+ μέλη, που για πολλούς και διάφορους λόγους έκαναν εγγραφή στο site, να ακολουθήσουν “ντε και καλά” την καλλιτεχνικότητα, που εξαναγκαστικά πας να επιβάλλεις.

    Όταν στο σχολιασμό υπάρχουν οι παρακάτω κατηγορίες:

    Ασπρόμαυρο | Γυμνό | Δέντρα | Διάφορα | Δράσης | Δρόμου | Εναλλακτική / Πειραματική | Ζώα |Καλλιτεχνικές | Κτίρια | Μικροφωτογραφία | Νεκρή φύση | Νυχτερινές | Πορτρέτα | Τοπία |Υποβρύχιες | Φυτά | Ψηφιακές δημιουργίες |

    και κριτικάρεις φωτογραφία macro, ή τοπίου, τομείς όπου εσύ σαν φωτογράφος δε ασχολείσαι, με το σχόλιο - “δεν βλέπω κάτι εδώ!” , ε, σίγουρα δεν βλέπεις, αφού δεν ασχολείσαι και δεν ξέρεις!
    (ισχύει και το ανάποδο βέβαια)

    Τότε κατάργησε όλες τις κατηγορίες και άφησε μόνο τις Καλλιτεχνικές! Γίνεται? Δεν γίνεται!

    Με το ζόρι παντρειά δεν γίνεται, μάστορα!

    Πως παλιά συνυπήρχαν στο ίδιο site o gpseven και ο Λυκάκης? Καθένας στο κομμάτι που του αναλογούσε!

    Οπότε το link που παράθεσες, ήταν αναμενόμενο της κατάντιας ενός site που μεγεθύνθηκε υπέρμετρα, χωρίς την κατάλληλη υποστήριξη – moderation.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μια απαντηση προς ozzy.
    συγνωμη κακε λυκε, την βαζω με λινκ λογω μεγεθους.
    αν θελεις την περνας.
    http://www.flickr.com/groups/foto-skepseis/discuss/72157626260946659/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο είναι του Μήτσου και το αναδημοσιεύω αυτούσιο από τις Φωτοσκέψεις.


    1. καλα ειναι ο κοσμος να καταλαβαινει τι ειναι τεχνη και συνεπως τι ειναι ''φωτογραφια''
    αυτα τα τσιτατα ''εγω δεν ειμαι καλιτεχνης εγω βγαζω βοτσαλα'' δεν τα καταλαβαινω.
    αν μας τα δειχνεις δημοσια, τεχνη μας δειχνεις. αλλιως ποιος ο λογος να μοιραστει ο κοσμος τα προσωπικα σου.
    το προβλημα του ντιπι δεν ειναι η σωστη καλλιτεχνικη κατευθυνση, αλλα ακριβως οτι δεν ενθαρυνει τον κοσμο παρα καλλιτεχνικοποιει τους συντονιστες του.
    γι αυτο εχουν γινει μπαχαλο εκει μεσα οι εννοιες.

    2.μας κατηγορουν (καποιους) οτι ασχολουμαστε με το dpgr ενω μας διωξανε. τι λε ρε? δηλαδη εσεις ολοι που ψηφιζατε διαφορα κομματα τοσα χρονια δειχνοντας τα εμπιστοσυνη, τωρα που βλεπετε τι γινεται, σταυρωνετε τα χερια?
    ειμαστε πολιτικες-κοινωνικες-φωτογραφικες υπαρξεις. αρα οχι αποκομμενοι απο το καθε επι μερους συνολο.
    το ντιπι δεν παυει ειτε εισαι μεσα ειτε εξω, να επηρεαζει φωτογραφικες καταστασεις.
    παραδειγμα. καποιου του κατεβηκε η φαεινη ιδεα να φτιαξει τοπικ με περιβαλλοντικα πορτρετα. εδω τσακωνομασταν τοτε, το τι ειναι πορτρετο χωρις να βγαζουμε ακρη..
    και τωρα χωσαμε και αλλα.. αντε με το καλο και πορτρετα φοβου, ασαφη πορτρετα κοκ..
    αυτο το λεω γιατι φωτογραφοι-φιλοι μου, με εχουν πρηξει να με ρωτανε αν ειναι περιβαλλοντικο το πορτρετο τους.
    αντι δηλαδη να κυβερνανε οι φωτογραφιες, κυβερνανε οι κατηγοριες και ο περισσοτερος ''λογος'' γινεται γι αυτες.

    3. πριν τρια χρονια που μπηκα στο ιντερνετ και κατευθειαν στο dpgr και μονο, πραγματικα γνωρισα υπεροχους φωτογραφους πρακτικα και θεωρητικα. με πολλους τσακωθηκα αλλα ποτέ δεν θα παραδεχτω οτι ειχα δικιο. πιστευα οτι απο καλους ανθρωπους μπορουν να βγουν καλες φωτογραφιες. ειχα μεγαλο λαθος και ειμαι σιγουρος τωρα πια, οτι οι καλες φωτογραφιες δεν βγαινουν τουλαχιστον με συντηρητικο δημοσιουπαλληλισμο.
    κι εδω ερχομαι να συμπληρωσω στο πολυ καλο σχολιο του κακου λυκου. οι μη-αγαπωντες την φωτογραφια δεν τελειωνουν και θα ανακατευονται κατα καιρους.απλα θα αλλαζουν κατα καιρους.
    οι μη-αγαπωντες την φωτογραφια επικεφαλεις ομως, φορτωνονται εστω και εμμεσα, στην φωτογραφικη κεφαλα μας..
    κι εκει γινεται η μεγαλυτερη ζημια.

    ποσως με ενδιαφερει η αντιποιοτικη πορεια του dpgr. με ενδιαφερει ομως (και παντα θα με ενδιαφερει) η αντιποιοτικη πορεια της κοινωνιας. σε ολα τα μηκη και πλατη της.
    και εχω δικαιωμα να ασχολουμαι με οποιοδηποτε κοινωνικο θεμα, οπως εχει δικαιωμα και ο καθενας απο μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Με αφορμή όμως ..την αφορμή του Παύλου , εγώ θα σταθώ στην αιτία.
    Και το συγκεκριμένο σαιτ με τα όποια προβλήματα ή ανεπάρκειες, θεωρώ οτι είναι το αποτέλεσμα της αιτίας.

    Αιτία , αυτό το απίστευτο μπούχτισμα μέσα στο διαδίκτυο από φωτογραφίες και φωτογράφους κάθε λογής,ανάμεσά στους οποίους κυκλοφορώ και εγώ
    (σαν ψώνιο, όχι σαν φωτογράφος) γνωρίζοντας πολύ καλά τώρα πιά , οτι βρίσκομαι εκεί , όχι για να προβάλλω την καλλιτεχνική μου φλέβα , αλλα για να επιδειξω με εναν ανέξοδο και εύκολο τρόπο τις φωτογραφίες μου.
    Η αλήθεια είναι οτι στην αρχή είχα ενθουσιαστεί νομίζοντας ότι έδειχνα το ταλέντο μου,
    μετά όμως που άρχισα να τριγυρνάω ,
    έμεινα άναυδη απο την ποσότητα και την τελειότητα των φωτογραφιών απο όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
    Μόνο που τώρα ξεπροβάλλει πλεον πιο ευδιάκριτα η διαφορά από τη φωτογραφία τέχνης μιας εποχής που τελείωσε, και τη φωτογραφία τεχνικής μιας εποχής που ζούμε και που η τελειότητά της μπορεί μεν να χορταίνει το μάτι μέχρι αηδίας, αλλα όχι και τη ψυχή.
    Εργαλεία, εργαλεία, εργαλεία,...
    τελειότερα, ακριβέστερα, ακριβώτερα...
    για να χορταίνει όσο γίνεται το μάτι,
    αλλα μόνο αυτό.
    Γιατί δυστυχώς , πιστεύω πως η ψυχή με όλα τούτα μόνο αδειάζει...και αδειάζει..και αδειάζει...
    και μένουν κάτι εικόνες απο τα περασμένα για να μας γεμίζουν και το βλέμμα και τη ψυχή
    Τυχαία μούρχονται
    οι υπέροχες φωτογραφίες του Κώστα Μπαλάφα,τότε που τα εργαλεία αποτελούσαν τα μέσα και όχι το σκοπό.
    Μήπως είναι σημεία των καιρών λοιπόν και τα χάλια της φωτογραφίας ώς τέχνης?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. εξαιρετικη η προσεγγιση του εισαγωγικου κειμενου αλλα και τα σχολια που προκαλεσε που δινουν αφορμες ουσιαστικου διαλογου τοποθετησης και αναδειξης ουσιαστικων εσωτερικων στοιχειων της πολυπαθης φωτογραφιας ( των φωτογραφειων ). αυτα ως πρωτο σχολιο χαιρετισμου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το να κάνεις τέχνη επειδή έτσι σου την έδωσε μία μέρα να κάνεις τέχνη δε γίνεται. Ετσι επειδή πουλάνε φθηνούς καμβάδες και τσάμπα μαθήματα ζωγραφικής..
    Αν δεν νιώσεις, δεν αισθανθείς, δε βράσεις μέσα σου και γίνει η ζύμωση δε γίνεται τίποτα. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει η κινητήρια δύναμη να σε ωθήσει. Πρώτα χρειάζεται η σπίθα. Μετά είναι το μέσο εκδήλωσης Πως θα εξωτερικεύσεις ρε φίλε τη σκέψη σου, το συναίσθημα, τον καημό σου, την ανησυχία σου, τον πόνο, την χαρά σου; Με το πινέλο, το μολύβι, τον φακό; Αν όλα πάνε καλά μέχρι εδώ πρέπει να έχεις και λίγο ταλέντο. Τον δικό σου ιδιαίτερο τρόπο να εξωτερικεύεις τα έσω σου. Μπορεί να τα έχεις μάθει καλά στα θρανία αλλά δεν είμαστε και όλοι καλλιτέχνες.
    Για μένα προυπόθεση για να γεννηθεί τέχνη είναι και τα τρία στοιχεία.
    Τώρα αν σε κάποιους είπαν ότι παίρνοντας μία φωτογραφική μηχανή, μελετώντας τους παλιούς και αναπαράγοντας εικόνες είναι καλλιτέχνες.... αντε γειάαα... Μόνο κακό κάνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το να μιλάς για την φωτογραφία είναι σαν να βρίσκεσαι σε κινούμενη άμμο και κάθε σου συλλαβή σε πάει πιο πάτο. Αρχίζοντας πλευρικά θα έλεγα πως για να κάνεις Τέχνη πρέπει να έχεις κάτι να πεις, την πολυτέλεια να μπορείς να έχεις και μετά να μπορείς να τα πεις και εκεί προκύπτει το μέσον εκφοράς δηλαδή έκφρασης δηλαδή το εργαλείο τού πώς θα τα πεις δηλαδή στην προκείμενη περίπτωση η φωτογραφική μηχανή, εργαλείο υψηλής τεχνολογίας άρα πολλών στατιστικών προσεγγίσεων μιας πραγματικότητας που παύει να είναι προσωπική με τόσες τάσεις αντικειμενικοποίησης. Ορίζονται λοιπόν πλείστοι κανόνες συμπεριφοράς και χρήσης δηλαδή μετατόπισης από την ουσία στην διαδικασία γίνεται δηλαδή η Τέχνη αποτέλεσμα οδηγιών χρήσης τού μέσου δηλαδή τού μέσου όρου δηλαδή των αριθμών αυτών που εκλέγουν δημοκρατικά κοινοβούλια αυτών δηλαδή που θέλουν να αποφασίζουν για παράδειγμα πως θα γίνει η αφαίρεση αμυγδαλών με δημοσκόπηση. Η τέχνη εξ ορισμού δεν είναι άθλημα πολλών γιατί εμπεριέχει υπερδομές υποβολής και επιβολής και όταν μαζικοποιείται είναι για την υπεραξία που θα προκύψει από τους μεγαλύτερους αριθμούς των καταναλωτών της που θα δημιουργηθούν. Η εικόνα απαιτεί άποψη και τεχνική εκφορά της.
    Με την φωτογραφία ενταγμένη σε ένα προφανές σύστημα δεδομένων, επειδή η παρέμβαση στην άποψη περιέχει κινδύνους ανατροπής τής ίδιας τής πρόθεσης, δια της υψηλής τεχνολογίας επιχειρείται μεγιστοποίηση της Τεχνικής ευκολίας η οποία πάντα δημιουργεί μεγάλες άμεσες πρώτες εντυπώσεις ( το ίδιο τέχνασμα χρησιμοποίησαν και ο κυβιστές εισάγοντας αριθμούς στις αφηρημένες προτάσεις τους ). προέκυψαν σκόπιμες στρεβλώσεις και σκοπιμότητες χαρακτηριστικών ποιότητας που άρχισαν να επιβάλλονται με ποκίλους μαζικούς τρόπους ελέγχου συμπεριφοράς κοπαδιού, μέσα από ασφαλή πρότυπα κοινής αποδοχής ( λαϊκά είδωλα ) και άλλα τερτύπια της αγοράς, ώστε να προκύψει μεγέθυνση του πλήθους ενασχολουμένων δηλαδή πελατών. Κατασκευάζονται δηλαδή χειροτέχνες ( ενασχολούμενοι με επιμονή ) που νομίζουν πως καλλιτεχνούν παρά καλλιτέχνες που προσπαθούν ίσως και μάταια να αποτινάξουν την αίσθηση πως υπολείπονται των χειροτεχνών ( όλο το αξιακό σύστημα συντείνει προς αυτές τις διαμορφώσεις δημιουργώντας αγέλες οπαδών ευκολίας με επιχειρήματα και μεταξύ τους αντιπαλότητας για να συντηρείται και ένα ενδιαφέρον, μετατοπισμένο έντεχνα ( ύψιστη μορφή τέχνης ίσως και η μόνη ) από την ουσία της Τέχνης που απαιτεί το κάτι παραπάνω ).
    Έτσι λοιπόν εγκαθιδρύεται και η αισθητική των φωτογραφείων ( περίπου όπως ο Γουόρχωλ στο όνομα δήθεν τής διάχυσης της τέχνης, συντέλεσε καθοριστικά να σχηματιστούν ορδές γραφιστών κάτω από την άποψη-θέση πως μια μικρομετατόπιση κεντραρίσματος κάνει τέχνη ) βεβαίως βεβαίως προς όφελος των αριθμών και όχι της ουσίας της εμβάθυνσης. Και μετά να και η ανάγκη για μεικ-απ υποστήριξης δηλαδή άλλες ορδές ενορχηστρωτών-συντονιστών αποδοχής που γράφουν γράφουν σχολιάζουν σχολιάζουν εγκαθιδρύοντας μύθους που θα γίνουν τα επόμενα συμβολισμένα απαραίτητα γκάτζετ αγοράς. ατέλειωτο το θέμα, μόνο ακροθιγώς αγγίζεται και ελλειπτικά προσεγγίζεται γιατί ο ευθύς λόγος οδηγεί μόνον σε αντιπαραθέσεις γηπέδων

    ΑπάντησηΔιαγραφή